Het zal je vast niet ontgaan zijn dat ik één van dromen heb waargemaakt.
Alleen op reis, zonder man en kinderen. Zonder vriendinnen of collega’s.
Echt alleen.

En met echt alleen bedoel ik ook, alleen. Niet een vriendinnenweek, wat natuurlijk geweldig is. Ik bedoel dat je op reis gaat met een doel. Een doel om dichterbij jezelf te komen.
Om de diepere betekenis in je eigen leven te onderzoeken en niet meer aan de oppervlakte te blijven, maar naar een diepere laag in je eigen systeem. (of zoals ik, wel 5 lagen gezakt ben, volgens mij)

Sinds mijn 20e droomde ik ervan om mijn rugzak te pakken en eropuit te gaan. Geen geregeld, geen rekening moeten houden met..
GEWOON GAAN…..

Nooit was het juiste moment.
Steeds kwam er wel iets tussendoor waardoor mijn droom naar de achtergrond verdween.
Geen tijd, andere dingen die voorrang kregen of niet het geld ervoor over. Het zijn allemaal excuses om het niet te doen.
Ik schonk geen aandacht aan het gefluister in mijn oor, wat me steeds vertelde dat ik dit zo graag wilde.
Toch is zo’n droom nooit helemaal weg, het fluistert je steeds weer in je oren dat je mag luisteren. Dromen roepen niet hard, je moet luisteren naar ‘The whisper in your ear’, zoals Steven Spielberg het zo mooi zegt.

Ik luisterde nooit goed. Ik was druk met zaken die er niet echt toe deden.
En ik weet dat het met heel veel mensen zo gaat.

In Nederland maken we ons druk om de punten en de comma’s. Om de d’s en de t’s, en die doen er ook toe. Maar dat is nooit waar het om draait en dat is precies waar we ons hierop richten.
Ongelooflijk dat we niet in een groter geheel kunnen kijken wat er werkelijk toe doet.

Ook ik heb zo geleefd, vergis je niet. Tevens voelde ik altijd heel sterk dat het anders moest kunnen.
Al had ik geen idee hoe.

Door verschillende toevalligheden, die best spiritueel getint waren heb ik op 1 januari beslist dat het tijd was. Binnen 1 seconde nam ik een beslissing die mijn leven voorgoed veranderd heeft. Wat ben ik blij dat ik naar die toevalligheden geluisterd heb. Het heeft mijn plannen en mijn doelen meer richting gegeven.

Zoveel dingen die ik geleerd, gezien en beleefd heb, ik had ze nooit willen missen.
Wat ben ik mezelf dankbaar dat ik het gedaan heb. Ik besef zo sterk dat alles draait om de belangrijkste dingen in het leven, die we heel vaak vergeten.
En dat is volgens mij passie voor het leven en oprechte aandacht.
Volgens mij is dat de basis van alles.

De keuzes die je maakt, als je alleen bent, zijn duurzaam, die zijn niet kapot gedacht.
Op Bali heb ik locals ontmoet, die mij uitnodigden bij hun thuis. Ze leefden ontzettend duurzaam, terwijl ze het heel goed hadden. Ik had ervoor kunnen kiezen om niet op het aanbod in te gaan en alleen verder te gaan. Toch wist ik dat ik het moest doen.
Met beide handen een aanbod aangrijpen om te weten dat het veel impact op je leven heeft.
Doordat je andere mensen en culturen leert kennen.

Ik maakte kennis met duurzaamheid in de belangrijkste zin van het woord.
Duurzaam leven, niets werd verspild en alles werd hergebruikt.
En ik bedoel met duurzaam niet alleen, dat je je batterijen op de juiste manier weggooit, dat mag inmiddels voor velen duidelijk zijn.
Ik bedoel dat je de beslissingen neemt vanuit je hart. Dat je voelt dat je het moet doen, terwijl je niet weet wat het je gaat brengen. Het is soms even spannend als je naar de bezwaren in je gedachten luistert. Maar dit is korte termijn denken. Je gedachten willen je alleen maar behoeden voor iets waarvan je niet weet waar het naar toe gaat.
Alles draait om vertrouwen en dat kan alleen als je luistert naar jezelf en naar de ‘whisper in your ear’ oftewel het tinkelen van je hart. Niemand die je beïnvloedt als je alleen bent.
Dat is wat mij betreft duurzaamheid.
Hier in het Westen praten we over dingen die er niet toe doen, maar wel gedaan moeten worden. Zelf vind ik het niet belangrijk om te praten over de was of de dagelijkse dingen die je aandacht vragen. Het hoort er gewoon bij.
Liever richt ik mijn aandacht op het groter geheel, zodat ik het vuur van mijn passie laat branden.

Elke dag doe ik 3 dingen voor mezelf waarbij ik denk: YESS!!
Daar word ik blij van. Dat heb ik niet als ik praat over het bed verschonen of als taxi fungeren voor de kinderen. Dingen die ik allemaal met heel veel liefde en plezier doe, maar daar draait het niet om als het om passie gaat. Die hoef je niet te benoemen, het hoort er gewoon bij.

Ik richt mijn aandacht heel specifiek op wat ik graag doe en waar ik blij van word.
Zoals een ingeving krijgen dat je iemand moet bellen en die persoon juist op dat moment aan jou denkt. Hoe mooi, die synchroniciteit.
Ik laat me al lang niet meer gek maken door mee te gaan in de Nederlandse tredmolen.

Maak je keuzes duurzaam door te leren luisteren naar je hart. Besef dat het juiste moment is om in te springen als je voelt dat je het MOET doen. Zonder naar je gedachten te luisteren, je denkt jezelf kapot. Je bereikt met denken nooit wat je wilt. Nooit.
Je krijgt er spijt van.

En nog meer besef ik dat ik het liefst met mensen omga die ook op die manier in het leven willen staan. Vrouwen die voelen dat het tijd is om te gaan staan om zo het verschil te gaan maken. Dat bereiken we niet als we op alle slakken zout leggen of zelfs op maar een paar.

Regelmatig hoor ik dat vrouwen het zo spannend vinden en angst hebben voor nieuwe dingen.  En ik begrijp het niet, want stel je voor dat je niks spannends meer doet, dat kan toch niet?
Soms moet je het in je broek doen (bij wijze van) om naar een volgend level te gaan.
Dat weet je past als je echt leeft.
In die veilige, maar zo beklemmende comfortzone, bereik je niet jouw dromen.

Ik hoop mijn gedachtengoed door te geven aan mijn jongens.
Richt je nooit op angst, maar op vertrouwen.
Richt je nooit op geld maar op plezier.

We doen graag alsof het moeilijk is om ons hart te volgen, de waarheid is dat we er niet voor durven gaan. We proppen onze dagen zo vol mogelijk om maar niet te luisteren naar de fluistering in je oor en het tinkelen van je hart.
Want dat kan zo confronterend zijn om een conclusie te moeten trekken dat je altijd op anderen wacht. Ik weet hoe het voelt en hoe verdrietig ik ervan werd.
Op wie wacht jij nog?