~ Zal ik het delen of niet, dacht ik nog ~
Want ja, dit is wel heel open en bloot.
Ik maak regelmatig een visionboard.
Omdat beelden en kleur veel meer betekenen dan teksten.
Het gaat voorbij je gedachten direct naar je gevoel.
Daar waar het over gaat en ze werken ook nog eens heel goed voor je.
Onder leiding van een dierbare collega maakte ik een nieuw visionboard.
Omdat ik het zelf ook regelmatig geef is het juist zo fijn om je eens onder de bezielde leiding van iemand anders onder te dompelen. We doen het elk op onze eigen manier.
Zo’n dag dat je even niets anders moet dan er alleen maar zijn en je te laten verrassen door antwoorden die onder de oppervlakte liggen.
Na een geleide meditatie kwamen er allerlei inzichten naar boven die ik opschreef.
En bij het scheuren en zoeken naar het perfecte plaatje lag er een flinke stapel op m’n tafel.
Het was bijzonder, want ik werd niet echt geraakt.
Niets sprak tot mijn verbeelding.
Totdat ik 1 tijdschrift open deed en het perfecte plaatje vond.
1 plaatje wat voor mij alleszeggend is.
Zelfs de kleuren klopte. Blauw en oranje.
Het is geen toeval ….
De hele stapel waarmee ik eerst aan het puzzelen was mocht van mijn tafel af en werd vervangen door dit ene beeld. Met een paar teksten erbij die voor mij belangrijk zijn.
Wild & Wijs.
Sparkle
En lekker wijf.
Vooral met die laatste heb ik een poosje gestoeid.
In het echt heel wat jaren, maar met die tekst ongeveer een half uur.
Erop en er weer af, mag ik dit van mezelf vinden?
Leg ik het links of rechts, in het verleden of in het heden?
Weer eraf. Nou dat is nogal wat.
Nou, nou, nou, jij vindt nogal wat van jezelf roept mijn ego.
Het plaatje er weer op.
Tuurlijk, zegt mijn gevoel.
Want als jij het niet eens van jezelf durft te zeggen waar ben je dan helemaal mee bezig?
Je zit toch ook niet op een ander te wachten totdat die het tegen je zegt? roept mijn ego weer.
Je snapt het, mijn gevoel en verstand zaten niet bepaalt op 1 lijn, maar op 2 lijnen.
Totdat mijn gevoel het wint.
Punt, zeg ik.
Het is zo.
Ik vind mezelf leuk en daar heb ik echt jaren over gedaan. 😉
Het gaat er niet om dat anderen mij een lekker wijf vinden.
Daar ben ik totaal niet mee bezig.
Het interesseert me oprecht niet.
Waar het om gaat is dat ik oprecht blij ben met mezelf.
Dat ik moet lachen wanneer ik in de spiegel kijk, dat ik mezelf vaak genoeg een knipoog geef of in m’n arm knijp of het allemaal waar is. Het lijkt af en toe wel een droom.
Als ik het niet van mezelf zou mogen zeggen, op wiens goedkeuring zit ik dan nog te wachten?
Laat het erop Brakman, spreek ik mezelf toe.
Plak het vast en weet dat het zo is, fluistert mijn gevoel.
Mijn ego is inmiddels van mijn schouders gegleden.
Ik moet er om lachen want wij vrouwen doen zo spastisch over onszelf.
Zo krampachtig en verstijft.
Terwijl het zo spontaan en leuk kan zijn.
Als je daarvoor kiest.
Het is maar net hoe jij over jezelf denkt en wat je van jezelf vindt.
Doe er niet moeilijk over.
Dus vandaar dat ik even twijfelde om het te laten zien, maar ik weet dat dat mijn ego is.
Mijn gevoel zegt dat hier heel veel vrouwen mee gebaat zijn.
Vind jij ook van jezelf dat je een lekker wijf bent of is er werk aan de winkel? ?
Recente reacties